سه شنبه 26 دی 1391 ساعت 00:58

کد مطلب: 133792

در تاریخ 13 دی‌ماه سال 91 از آقای احمد توکلی مطلبی را خواندم که گفته بود احمدی‌نژاد به دنبال این است که زمین سوخته تحویل بدهد. این در حالی است که هشت سال قبل یعنی در سال 83 مقاله‌یی در روزنامه شرق از نگارنده منتشر شد که اگر اشتباه نکنم اتفاقا عنوان آن همین «زمین سوخته» بود.

در واقع هشت سال پیش بنده و دوستانم مساله‌یی که امروز آقای توکلی نسبت به آن هشدار می‌دهند را پیش‌بینی کرده بودیم. این در حالی است که فرض ما بر این است که درصد هوشی آقای توکلی و دوستان‌شان از من به هیچ‌وجه کمتر نیست و اتفاقا از کسانی مانند ایشان انتظار می‌رفت که این مساله را بسیار زودتر از اینها پیش‌بینی می‌کردند، چراکه به هر حال اطلاعاتی که امثال من از سیاست و اقتصاد ایران داریم به هیچ‌وجه قابل مقایسه نیست با آنچه آقای توکلی و دوستان‌شان می‌دانند چرا که دسترسی به منابع اطلاعاتی برای ما اساسا میسر نیست.

حالا اینجا این سوال به وجود می‌آید که چرا با توجه به اینکه آقای توکلی هم از درصد هوشی پایین‌تری از من برخوردار نیستند و هم قطعا از اطلاعات بیشتری نسبت به من و امثال من برخوردار هستند الان به همان نتیجه‌یی رسیده‌اند که ما هشت سال پیش به آن رسیده بودیم؟ البته فقط بحث زمین سوخته و آقای احمدی‌نژاد نبود. درباره تحریم‌ها نیز در سال 83 ما پیش‌بینی‌های خودمان را منتشر کرده بودیم تا مسوولان برای آن چاره‌یی بیندیشند. آن وقت بعد از گذشت هشت سال الان که تحریم‌ها وسیع تر شده است تازه آقایان به راه های دور زدن فکر می‌کنند.

این در حالی است که ما حتی بابت پیش‌بینی‌های کارشناسانه خودمان هزینه گزافی هم پرداخت کردیم و امروز شاهد به وقوع پیوستن همان مسائلی هستیم که در سال‌های 83 و 84 آنها را پیش‌بینی کرده بودیم. اینکه چرا آقای توکلی و همفکران سیاسی‌شان الان به نتایجی رسیده‌اند که هشت سال قبل ما رسیده بودیم به نظر من چیزی نیست جز به خطر افتادن همان منافعی که هشت سال پیش به خاطر آن ترجیح دادند سکوت کنند و چیزی نگویند.

در واقع آنها منافع و مصالح‌شان در آن روز این‌طور اقتضا می‌کرد که با وجود اینکه می‌دانستند چه خبر است و از اطلاعات زیادی هم برخوردار بودند سکوت کنند. اما الان وضع به جایی رسیده که خود آقای توکلی هم می‌داند نه مجلس و نه هیچ نهاد دیگری نمی‌تواند جلوی آقای احمدی‌نژاد را بگیرد. به باور من در شرایط فعلی جلوی احمدی‌نژاد ایستادن اگر نگوییم غیرممکن است، دست‌کم باید بگویم بسیار دشوار خواهد بود. الان هم که نظام ظاهرا بنا ندارد جلوی احمدی‌نژاد را بگیرد چرا که می‌داند این کار هزینه بسیار سنگینی خواهد داشت.

نکته دیگری که در این میان حایز اهمیت است اینکه آقای احمدی‌نژاد از الان حداقل بیش از هفت ماه فرصت دارد که هرکاری می‌خواهد انجام دهد تا سیاست، اقتصاد و جامعه ایران را به نقطه‌ویژه‌یی برساند. این کار برای او در شرایطی که شاهد انفعال پارلمان و منتقدان هستیم به هیچ‌وجه کار دشواری نیست و به بیان دیگر مجموعه نیروهای سیاسی کشور الان به گونه‌یی طراحی شده‌اند که مقابل احمدی‌نژاد ایستادن اگر نه غیرممکن باشد دست‌کم کار به غایت دشواری است.

به گمان من اقداماتی از قبیل استخدام هزار و 500 نفر نیرو در تهران همچنین چند هزار نفر در استان‌ها سویه‌یی کاملا سیاسی و به ویژه شائبه انتخاباتی دارد. به عبارت دیگر احمدی‌نژاد درصدد آن است که برای خود یک عقبه اجتماعی قوی به وجود آورد. در واقع طرح استخدامی او با احتساب خانواده‌های استخدام شده‌ها می‌تواند برای دولت حداقل دو میلیون پشتیبان را بیافریند.

از طرف دیگر می‌دانیم که او تصمیم گرفته فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها را اجرایی کند و از این طریق به دلیل افزایش دریافتی خانوارها او می‌خواهد 30 میلیون پشتیبان را به سمت دولت هدایت کند. این در حالی است که بدنه اجتماعی متعلق به اصلاح‌طلبان است و دقیقا به دلیل غیاب کاندیداهای اصلاح‌طلب در انتخابات ریاست‌جمهوری آینده، آقای احمدی‌نژاد می‌خواهد برای اینکه بتواند بخشی از بدنه اجتماعی را به سمت کاندیدای خود متمایل کند دست به اقداماتی زده که احتمالا باید نتایج آن را در یازدهمین دوره ریاست‌جمهوری نظاره‌گر باشیم.